Министр иностранных дел СССР А.А. Громыко, бывало, пенял В.М. Суходреву за то, что в составленном Виктором Михайловичем переводе речи министра на ГА ООН "в русском оригинале данной фразы 20 слов и запятые после 2, 5 и 17-го, а в вашем переводе на английский слов почему-то всего 16 и запятая только одна, после 6-го слова. Не аутентично. Исправьте!"
Google
«Песняры» выдалі вытанчаную «Шчаслівасць»
11 студзеня ў Дзяржаўным літаратурным музеі Янкі Купалы ў Мінску прэзентавалі новы альбом беларускага дзяржаўнага ансамбля «Песняры», паведамляе БелаПАН.
Паводле слоў мастацкага кіраўніка «Песняроў» Вячаслава Шарапава, выхад дыска — гэта і даніна заснавальніку ансамбля Уладзіміру Мулявіну, 70-гадовы юбілей якога адзначаецца 12 студзеня.
«Гучаць папрокі, што мы занадта блізка прытрымліваемся стылістыкі Мулявіна і «Песняроў» першага пакалення, — гаворыць Шарапаў. — Хутчэй, гэта нават камплімент для нас. Мы не лічым, што тут трэба штосьці кардынальна мяняць — гэты стыль дагэтуль запатрабаваны. А эксперыменты няхай будуць у межах гэтай стылістыкі, «Песняры» павінны заўсёды заставацца «Песнярамі».
Паводле слоў мастацкага кіраўніка калектыву, у пачатку XXI стагоддзя ён шмат абмяркоўваў з Мулявіным, у якім кірунку «Песнярам» рухацца далей. «Мы тады былі на нейкім раздарожжы, — успамінае Шарапаў. — Да нас прыйшла лавіна музыкі з Захаду, тое, што раней шукалі, перапісвалі адзін у аднаго, стала даступным. Мы сышліся з Уладзімірам Георгіевічам на тым, што час эксперыментаў, напэўна, скончыўся. На мой погляд, ён павінен быў скончыцца яшчэ ў сярэдзіне 1980-х гадоў, калі «Песняры» набылі не толькі ўласнае гучанне, але і свой стыль. Гэта быў прызнаны ў свеце гурт са сваёй формулай поспеху. Так што сёння, мы лічым, нічога мяняць не трэба. У разнастайнасці музыкі, якая цяпер існуе, трэба заставацца ў межах свайго стылю, зразумела, не цураючыся нейкіх эксперыментаў. Але межы стылю — гэта святое».
Альбом «Шчаслівасць» напісаны музыкантамі на вершы народнага паэта Беларусі Янкі Купалы.
«Мы ведаем, што на працягу існавання славутага калектыву, — адзначыла дырэктар музея Алена Мацевасян, — яны шмат разоў звярталіся да творчасці Купалы, якая ў дзейнасці ансамбля з'яўляецца стрыжнёвай. Мы ўсе памятаем і «Песню пра долю», і дзве купалаўскія праграмы, не кажучы пра асобныя песні, якія стварыў Уладзімір Мулявін. Гэтыя творы выконваліся больш чым у 50 краінах свету».
«Выпуск альбома — гэта для нас як нараджэнне дзіцяці», — заўважыў мастацкі кіраўнік «Песняроў» Вячаслаў Шарапаў.
«А ў сем'ях «Песняроў», між іншым, за апошнія восем гадоў нарадзілася каля дзясятка малышоў, — усміхаючыся, нагадаў ён. — Пагадзіцеся, гэта і хвалююча, і прыемна. Так і з новым альбомам. Два гады мы пісалі музыку, рабілі аранжыроўкі, запісвалі матэрыял у студыі. Засталося крыху дапрацаваць дызайн, зрабіць у Маскве мастарынг, і альбом поўнасцю гатовы да выдання».
Шарапаў падкрэсліў: «Ёсць такое паняцце — папса, і сёння, на жаль, на яе зарыентаваныя большасць музыкантаў і выканаўцаў. Сваю ролю, сваю функцыю мы бачым у тым, каб паспрабаваць трохі скарэктаваць гэты працэс шляхам выпуску такога матэрыялу, які папсой назваць нельга».
Паводле слоў Шарапава, ён і яго калегі-музыканты не разлічваюць на які-небудзь камерцыйны поспех новага альбома. «Сёння нямала людзей жадаюць слухаць менавіта такую музыку, — перакананы Вячаслаў, — крыху больш складаную, больш вытанчаную, чым абыходкавыя тры акорды. Такіх людзей сярод меламанаў, магчыма, працэнтаў сорак, але яны маюць права на тое, каб у іх калекцыі былі такія музычныя матэрыялы».